Maści koni:
Maść siwa
-na tłowiu, grzywie, i ogonie włosy białe ewentualnie białe równomiernie mieszane z ciemnymi. Odcienie:
-maść mlecznobiała (albinotyczna)-niezwykle rzadko spotykana. Skóra o cielistym kolorze pokryta wyłącznie białymi włosami;bardzo jasne kopyta. 
-maść ciemnosiwa (szpakowata)-równowaga włosów białych i ciemnych lub niewielka przewaga ciemnych,
-maść różowosiwa-mieszanka sierści białej z rudą,
-maść siwa jabłkowita-śierść z plamami wielkości małego jabłka.
Maść gniada
-na tłowiu sierść brązowa, od jasnej do brunatnej lub prawie czarnej. Na nogach niemal zawsze czarna; grzywa i ogon również czarne. Odcienie:
-maść jasnogniada-sierść jasnobrązowa, czesto jaśniejsza na brzuchu i w pachwinach,
-maść ciemnogniada-sierść ciemnobrunatna
-maść skarogniada-sierść z przewagą włosów czarnych, zwłaszcza na głowie i nogach. Można spotkać odmianę podpalaną, czyli z brunatną sierścią na brzuchu, w pachwinach oraz w okolicach nozdrzy.
-żółtobrązowa sierść koloru kawy z mlekiem, z przewagą czarnych włosów na nogach; grzywa oraz ogon czarne.Konie tej maści czesto posiadają biegnącą przez grzbiet ciemną pręgę. Odcienie:
-maść jasnobułana-sierść jasnożółta,czasem z lekkim połyskiem,
-maść ciemnobułana-ciemnożółtawa, matowa sierść.
Maść izabelowata
występuje w dwóch odmianach:
-cielisty kolor skóry,żółtawe owłosienie, grzywa i ogon bardzo jasne lub białe, woskowa barwa kopyt, jasne oczy.
-czarny kolor skóry oraz kopyt,żółtawe umaszczenie sylwetki wraz z grzywą i ogonem.
W oby odmianach isnieja odcienie: jasny,złoty i ciemnoizabelowaty.
-sierść, grzywa, ogon całkowicie czarne. Odcienie:
-maść krucza-czarna, błyszcząca sierść z granatowym tonowaniem,
-maść wronia-czarna, matowa sierść z popielatym tonowaniem.
Maść kasztanowata
-sierśc zółtaworuda, ruda lub brunatnoruda; grzywa i ogon tej samej lub jaśniejszej barwy - brak
-maśc jasnokasztanowata-sierść żółtawo ruda,grzywa wraz z ogonem jaśniejsze lub całkiem jasne, tzw.konopiaste,
-maśc złotokasztanowata-sierść ruda z metalicznym połyskiem
-maść ciemnokasztanowata-sierść ciemnoruda, czasmi niemal czekoladowa; z grzywą i ogonem w tej samej barwie,
-maść brudnokasztanowata-sierśc ciemnoruda, sprawiająca wrażenie lekko przybrudzonej; grzywa i ogon znacznie jasniejsze, konopiaste.
-sierść w białe plamy, na tle innej barwy podstawowej(gniadej, karej, kasztanowatej). Duże nieregularne plamy na tłowiu, obejmująće grzywę, ogon oraz kopyta.
Chody Konia: Wśród naturalnych chodów konia rozróżnia się (w kolejności według prędkości):
- stęp – chód czterotaktowy; koń stawia nogi w kolejności: lewa tylna, lewa przednia, prawa tylna, prawa przednia. Rodzaje stępa: swobodny, pośredni, wyciągniety.
- kłus – chód dwutaktowy, koń stawia dwie nogi po przekątnej (prawa przednia i lewa tylna, lewa przednia i prawa tylna). Rodzaje kłusa: roboczy, pośredni, zebrany, wyciągniety. Z punktu widzenia jeźdźca w rekreacji – kłus anglezowany, ćwiczebny (pełny siad) lub w półsiadzie. Kłusaki mają również kłus szybki, który u innych koni nazywamy już galopem.
W jeździe rekreacyjnej oraz sportowej jeździec anglezując, powinien podnosić się z siodła w momencie, gdy koń stawia przednią, zewnętrzną nogę. W konkursach ujeżdżeniowych na czworobokuod klasy P stosuje się tylko kłus ćwiczebny.
- galop – trzytaktowy chód konia (źle ułożone konie czasem galopują czterotaktem), koń stawia najpierw nogę tylną, potem dwie nogi po przekątnej, a następnie przednią prowadzącą – w zależności więc od tego, która noga stawiana jest jako ostatnia, rozróżnia się galop na lewą i prawą nogę. Rodzaje galopu: roboczy, pośredni, zebrany i wyciągniety. Można galopować w półsiadzie lub w pełnym siadzie.
Koń powinien galopować na tę samą nogę, w którym kierunku idzie (w lewo – na lewą, w prawo – na prawą). Jeśli tak nie jest, a jest to zamierzone mówi się, że jeździec prowadzi konia kontrgalopem. Jazda kontrgalopem jest trudnym technicznie elementem, bowiem utrudnia koniowi zachowanie równowagi. Jeśli kontrgalop nie był zamierzony to nazywamy go galopem fałszywym.
- Cwał – jest najszybszym rodzajem galopu, często uważany za odrębny chód, gdyż w przeciwieństwie do innych rodzajów galopu jest czterotaktowy. Koń stawia nogi w kolejności: lewa tylna, prawa tylna, lewa przednia, prawa przednia, lub odwrotnie, po czym następuje faza lotu (na animacji).
Oprócz tych podstawowych chodów konia wyróżnia się jeszcze dwutaktowy inochód (koń stawia nogi w kolejności: prawa przednia z prawą tylną, a następnie lewa przednia z lewą tylną) oraz tölt. Istnieje również wiele chodów sztucznych, czyli wyuczonych przez człowieka np. piaff, pasaż czy stęp hiszpański.
Chody mogą być wrodzone (stęp, galop, kłus, cwał) lub nabyte (piaff, pasaż). Każdy z wymienionych powyżej chodów ma dwa rodzaje (tempa): szybki i wolny i można w nim wprowadzać modyfikacje, takie jak skracanie czy wydłużanie kroku.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz